ما در کیهانی شبیه سازی شده زندگی می کنیم!!!

گرینت لوییس در این مقاله بررسی میکند چرا مُبلغ تکنولوژی “ایلان ماسک” کاملا معتقد است که ما بخشی از یک شبیه سازی کامپیوتری عظیم هستیم. آیا ما و جهانی که ساکن آن هستیم یک شبیه سازی است؟ مدیر عامل اسپیس‌اکس و تسلا موتورز، اینگونه می اندیشد و به ما می گوید احتمال اینکه که ما در واقع به طور فیزیکی وجود داشته باشیم، تا حد زیادی اندک است: بسیار محتمل است که ما چرخش ِ داده ای در یک ابر کامپیوترِعظیم شخص دیگری باشیم. چه چیز سبب چنین نتیجه گیری عجیبی از سوی او شده است؟

ماسک در جهان تکنولوژی غوطه ور است، جهانی که طی دهه های اخیر شاهد پیشرفت های شگرفی بوده است. و به نظر او مغز ِ در حال کار انسان، هوشیاری و همه چیز مربوط به آن، در آینده ای نه چندان دور در یک کامپیوتر وجود خواهد داشت. با رشد بی وقفه قدرت محاسباتی در چند هزاره ی بعد، این مغز که در ابتدا تنها بود به بسیاری دیگر در کل جهان محاسباتی خواهد پیوست.

برای اساس گفته ی نویسنده ی بزرگ داگلاس آدامز شاید «از قبل این مساله اتفاق افتاده است» و ما خودمان در جهان ترکیبی شخص دیگری زندگی می کنیم. اما چگونه ممکن است زمانی جواب این سوال را بدانیم؟ برای علم دشوار است که این پرسش را مورد بررسی قرار دهد، زیرا کشف قوانین طبیعت در واقع نشانگر الگوریتم های داخل یک کامپیوتر خواهد بود. برخی خصوصیات کنجکاو برانگیز در جهان وجود دارد که منجر می شود، درنگ کنیم و درباره ی امکان شبیه سازی بیاندیشیم، به ویژه جرم ذرات بنیادی مانند الکترون ها و کوراکها *و قدرت نیروهایی که تعاملات آنها را فرمان می دهند.

کیهان مرده ی بی حاصل

شواهد بسیاری به ما می گوید که اگر کیهان توسط اجرام و نیروهایی اندکی متفاوت با آنچه داریم متولد شده بود، نتایج آن با یک کیهان مرده و بی حاصل می توانست فاجعه بار باشد. شاید ما تنها به این دلیل اینجاییم که یک برنامه نویس از سطحی بالاتر قوانین اساسی ما را به گونه ای مناسب تنظیم کرده است که نتایج جالبی را ایجاد کند.

ممکن است سرنخ های نامحسوسی وجود داشته باشد. اگر کامپیوتر های آنها مانند ماست، پس آنها روی اعدادی با ارقام محدود تکیه می کنند که به جای زنجیره ای صاف از مکان و زمان، منجر به بافت زمختی از آنها می شد. می توانستیم در این باره جستجو کنیم. از سویی دیگر می توانستیم در جاهایی که برنامه کامپیوتری به درستی عمل نمی کند به دنبال باگ ها یا اِشکالات نرم افزاری ثابت، بگردیم. اما در هر دو صورت، این احتمال وجود دارد که ما این موارد را به عنوان «ویژگی های» جدید کیهان تلقی کنیم و آنها را جزء قوانین اساسی مان به شمار آوریم.

فراتر از مسئله ی علمی، مفهوم یک جهان شبیه سازی شده سوالات فلسفی بسیاری را بر می انگیزاند که یکی از آنها موضوع مورد علاقه ی همیشگی یعنی «اختیار» است. چه می شود اگر ما فقط نتایجی ناخواسته در یک شبیه سازی باشیم که برای هدف دیگری در حال اجراست؟ و چه اتفاقی می افتد اگر کامپیوتر شبیه سازی منبع نیرویش را از دست بدهد؟ علم هیچ پاسخ قطعی به این سوال که آیا جهان ما واقعا یک شبیه سازی است نمی دهد. و احتمالات “ماسک” تنها اندکی بیش از افکار واهی است، اما در حال حاضر به اندازه ی افکار هر فرد دیگری قابل قبول است.

 *کوراک: یک ذره بنیادی و یکی از اجزای پایه‌ای تشکیل‌ دهنده ماده است. کوارک‌ها با هم ترکیب می‌شوند تا ذرات مرکبی به نام هادرون را پدید آورند که پایدارترین آنها پروتون و نوترون، اجزای تشکیل‌ دهنده هسته اتم هستند.
منبع: newscientist.com